Βρισκόμαστε στο 2023, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία με τις ποικίλες εφαρμογές της μονοπωλεί το ενδιαφέρον του ανθρώπου. Η ιστορία σε αρκετές περιπτώσεις φαντάζει ανιαρή ενασχόληση καθώς ο άνθρωπος δεν ανατρέχει πια σ' αυτήν για την άντληση της αποκτηθείσας, αποθησαυρισμένης πείρας αιώνων. Όμως το παρελθόν μας σημαδεύει, μας αιχμαλωτίζει με τη γοητεία που ασκεί και η Σαντορίνη ή Θήρα στην είσοδο των Κυκλάδων μας ανοίγει την πόρτα σ' έναν πολιτισμό της εποχής του Χαλκού, σ' έναν απ' τους παλαιότερους πολιτισμούς της Ευρώπης κατά την 3η και 2η χιλιετία πΧ. Την παραλληλίζω με το θεό Ιανό, το διπρόσωπο θεό που συμβολίζει τις εισόδους, εξόδους, τα νέα ξεκινήματα, τις ανατρεπτικές εικόνες, παρουσίες στο διάβα των αιώνων. Ναι! είναι ανατρεπτική και η ίδια η μορφολογία το μαρτυρά καθώς η ηφαιστειακή λάβα και αύρα είναι διάχυτες παντού! Την επισκέφθηκα πριν από είκοσι χρόνια και αξιώθηκα να τη δω ξανά από κοντά γιατί η ζωή μου κύκλους κάνει! Ο καθηγητής μου κ. Χρίστος Ντούμας ήταν ο πρώτος που με μύησε στο παρελθόν της, όταν το 1988 σε μια εκδρομή στις ανασκαφές στον οικισμό "Ακρωτήρι", συνειδητοποίησα τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς! Ταξιδεύοντας με όχημα την ιστορική μνήμη, η ηφαιστειακή έκρηξη που οδήγησε στην πτώση, γύρω στο 1600 π.Χ, τις Κυκλάδες, αποτέλεσε την αφορμή της σημερινής παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας και ευημερίας του νησιού. Τα υπόσκαφα, οι σπηλαιοειδείς, στενόμακρες λαξευμένες στη θηραϊκή γη κατοικίες, χωρίς θεμέλια, με θολωτή οροφή και στενή πρόσοψη που τα περισσότερα βρίσκονται κατά μήκος της Καλντέρας των Φηρών και της Οίας, γνωρίζουν σήμερα τεράστια ζήτηση και αποτελούν πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες. Το σχήμα του νησιού, το γενικότερο ανάγλυφο και η μορφολογία του παραμένουν αναλλοίωτα υπενθυμίζοντας μας το ταλέντο της ηγέτιδας φύσης. Και για του λόγου το αληθές φτάνει μια στιγμή μόνο να σταματήσει ο επισκέπτης σε κάποιο σημείο της Καλντέρας για να αντιληφθεί αυτό το μεγαλείο! Σήμερα το νησί βρίθει επισκεπτών από κάθε γωνιά του πλανήτη και οι λόγοι είναι πολλοί. Ήδη έχω αναφερθεί στο μοναδικό ανάγλυφο του τόπου με πρωταγωνιστή το ηφαίστειο που ορίζει το πεπρωμένο του νησιού. Παράλληλα η εύφορη γη με τα αμπέλια και τα υπόλοιπα τοπικά προϊόντα δημιουργούν έναν γαστρονομικό παράδεισο. Τα οινοποιεία που πλέον είναι επισκέψιμα αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση για καθέναν από εμάς που δεν έχει παρά να δοκιμάσει τις ποικιλίες που με τόση φροντίδα και μεράκι διατηρούνται από ανθρώπους που αγαπούν το κρασί. Τα ψάρια έχουν την τιμητική τους στη Βλυχάδα και το Αμμούδι, ενώ το μουσείο της τομάτας αποτελεί σύγχρονη πρόταση προβολής ενός αγροτικού προϊόντος που συνοδεύει συχνά τα γεύματα μας.
Όμως το νησί έχει και άλλο πρόσωπο. Γνωρίζει οικονομική άνθηση και χάρη στο οργανωμένο κεφάλαιο που με διαύλους τη διαφήμιση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσελκύει επενδυτές Έλληνες και ξένους. Μονάδες ξενοδοχειακές διαθέτουν ακριβές υπηρεσίες στους πελάτες τους, εστιατόρια ξένων συμφερόντων υπόσχονται λουκούλλεια γεύματα, κρουαζιερόπλοια συρρέουν, αναρίθμητα "βανάκια" μεταφέρουν τους διψασμένους για μια φωτογραφία στην Καλντέρα της Οίας, τουρίστες! Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να μην απεμπολήσει κάποιος το χαρακτήρα του μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον όπου η αυξημένη ζήτηση οδηγεί σε υπεραξία των προϊόντων και το κάθε τετραγωνικό μέτρο γης είναι χρυσός! Μόνο ένα πράγμα μπορεί να σώσει το νησί: Η ΣΥΝΕΣΗ. Αυτή θα φρενάρει το φρενήρη ρυθμό ανάπτυξης και θα αφήσει τη θηραϊκή γη να αναπνεύσει. Στην αντίθετη περίπτωση εφόσον το χρήμα γίνει μοναδικός οδηγός και αυτοσκοπός, το νησί θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος της ανθρώπινης αδηφαγίας που αποτελεί ΥΒΡΗ!
Πίνακας της Νικολαΐδου-Δενδρινού Τόνιας (1927-2011), Μεσημέρι, 1979 από τη σειρά "Άμμος, Θάλασσα, Φως", Εθνική Πινακοθήκη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου