Γλώσσα - Τέχνες - Πολιτισμός

  Η ελληνική γλώσσα πάντοτε   αποτελεί το δικό μου αναλγητικό, από μικρό παιδί. Με τη δύναμη του λόγου, τη μαγεία των λέξεων και την ελκτική δύναμη που ασκούν στο πνεύμα και την ψυχή   μου, με προσγειώνουν άλλοτε σε μια πραγματικότητα δυσώδη ή με ταξιδεύουν μέσα στον κόσμο των τεχνών. Αναρωτιέμαι γιατί η λειτουργία του ' συν' δεν υπερισχύει αυτής των '-διχο', ' αντι', 'δυσ-' και ενώ αέναες   είναι οι προσπάθειες εμπέδωσης   των εννοιών της συνεργασίας, συνεννόησης, συγκατοίκησης, συναίνεσης, και όλων των υπολοίπων που καλλιεργούν την κουλτούρα του συμπλησιασμού, της συμπόρευσης, άλλο τόσο πανίσχυρες   αποδεικνύονται εκείνες οι δυνάμεις   της διχόνοιας , της διχοτόμησης, της διχογνωμίας, της δυσμένειας, δυστυχίας, δυσαρέσκειας, δυσθυμίας. Ναι, το κατανοώ δε λειτουργεί ο κόσμος στη βάση μιας ευθυγράμμισης, δεν είναι γρανάζι μηχανής που λαδώνεται, αλλά παραμερίζει έστω το θυμικό   και σκέφτεται πως ό,τι χτίζει με το -συν δεν μπορεί να το κατακρημνίζε...

  Μάρτης, το κρύο τσουχτερό. Ο παγωμένος αέρας εισχωρεί απρόσκλητος παντού. Ψάχνω προστασία στα στενά σοκάκια του λιμανιού. Αποφεύγω το ψύχος της θάλασσας ,τις ριπές του ανέμου Ακούω φασαρία παντού, βλέπω νεαρά πρόσωπα ξένων, μαύρων λευκών να ξεχύνονται μέσα απ' τα στενά. Νιώθω το σφρίγος της νεότητας τη λαχτάρα για ζωή. Αναζητώ τη ζεστασιά στο «Οινοποιείο του Αποστολάκη» με τις ξύλινες βιτρίνες των λικέρ να με συντροφεύουν, τη μουσική της Ρεμπούτσικα να διαχέεται στο χώρο. Δίπλα μου ένα ξανθό, όμορφο πλήθος αλαλάζον με προσγειώνει στην πραγματικότητα. Είναι στρατιώτες νεαροί και νεαρές από το αμερικανικό αεροπλανοφόρο. Τους παρακολουθώ, χάνομαι στις εκφράσεις τους, η παρουσία τους αισθητή επισκιάζει τους υπόλοιπους θαμώνες. Δείχνουν ανέμελοι, ευτυχισμένοι, είναι «οι μάγοι με τα δώρα» παρέχουν «προστασία». Μα είναι παιδιά, αναρωτιέμαι...Έκαναν μια στάση στο λιμάνι, ενώθηκαν μαζί μας, οι ανάγκες μας ταυτίστηκαν προσωρινά, οι καρδιές μας ίσως, οι στόχοι μας όχι. Θυμάμαι την ταινία το...

  Η λαογραφία μας προσφέρει πλούσιο υλικό, καταγράφοντας   αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες στις συνειδήσεις των λαών, διατηρώντας παραδόσεις τις οποίες αναμοχλεύοντας γινόμαστε πιο σοφοί. Πρωταγωνιστής μας ο Μάρτης, ο μήνας που επέλεγαν οι Ρωμαίοι την έναρξη   των πολεμικών τους επιχειρήσεων (Mars: Άρης, θεός του πολέμου). Μου προκάλεσε εντύπωση   το προφίλ του, διχαστικό, άστατο, απρόβλεπτο. Το συνέδεσα με την πραγματικότητα που ζούμε την ανατρεπτική, την άμετρη! Η παράδοση του αποδίδει τα επίθετα "Ανοιξιάτης", αλλά και "Γδάρτης". Είναι δίγαμος αφού έχει μια καλή και καλόκαρδη γυναίκα   αλλά   και μια "θυμώδισσα" που πάντα κλαίει. Έρχεται   φέρνοντας τα χελιδόνια αλλά και τα μαμούδια (ποντίκια, φίδια, επιδημίες). Είναι και "Βαγγελιώτης" μεταφέροντας το μήνυμα της γέννησης του Χριστού. Αυτός είναι ο Μάρτης ο Πεντάγνωμος! Ας ελπίσουμε να αποφασίσει γρήγορα τι θέλει γιατί "οι καιροί ου μενετοί" και τα ακροβατικά του κόλπα είναι παραπάνω από ...