Αφορμή για το παρακάτω κείμενο με έντονη στοχαστική διάθεση, στάθηκε ένα βιβλίο. Ο τίτλος του και μόνο ' Σιωπή' έρχεται σε αντιδιαστολή με το θόρυβο που υπάρχει άπλετος γύρω μας. Εξετάζει την ισχύ της εσωτερικής ψυχικής δύναμης, του στοχασμού και της ενσυναίσθησης ως πηγής πραγματικής γαλήνης και ευτυχίας. Από την άλλη όμως μια τέτοια κατάσταση, όπως εύστοχα παρατηρεί ο συγγραφέας, δεν μπορεί να μας απομονώσει ώστε να 'κλείσουμε τα παράθυρα' και να αγνοήσουμε τα γύρω θαύματα. Ένας γόνιμος διάλογος έρχεται να συγκεράσει το ανήσυχο μέσα με το ταραχώδες έξω, μετατρέποντάς τα, δαμάζοντάς τα, μετασχηματίζοντάς τα σε χώρο σοφίας και στοχασμού στο βαθμό που μπορεί ο καθένας. Από εμάς εξαρτάται πόσο ενσταλάζουμε όλη αυτή την κίνηση στο εσωτερικό μας δοχείο, αν την φιλτράρουμε , την αξιολογούμε. Η σιωπή μας επομένως είναι μια ενεργητική σιωπή, όχι παθητική, δεν κρύβει καταπίεση, αποχή, ή απραξία. Δεν είναι η σιωπή της υποταγής, αλλά η φωνή μιας ώριμης συνείδησης που δεν κραυγάζει, αλλά προχωρά, διεκδικεί σιωπηλά, μιλάει μαχόμενη συνειδητά για το χώρο που της ανήκει. Δεν είναι οι ύπουλες, πονηρές σιωπές , γιατί ο κόσμος βρίθει αυτών. Είναι οι αληθινές, αγνές σιωπές που όταν εκδηλώνονται γίνονται χείμαρρος και αλλάζουν τον κόσμο...
Πίνακας: Edward
Hopper, Room in New York, 1932
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου