ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

Η Μνημοσύνη υπήρξε Τιτανίδα και η δύναμη της είναι ισχυρότατη. Όσοι την κινητοποιούν δεν υπακούουν στην παρόρμηση, αλλά ανατρέχουν στο παρελθόν με σιγουριά για προτάσεις,  συνθήκες, συμπεριφορές αντλώντας πολύτιμο υλικό "Το σχολείο της δημιουργικότητας" ένα άρθρο του Κώστα Μπαλάσκα έπεσε στα χέρια μου πριν από πολλά χρόνια, μαγεύοντας με, με τις πρωτοποριακές του θέσεις. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και σήμερα παρακολουθώντας το τοπίο της εκπαίδευσης μόνο θλίψη μου προκαλεί. Ζώντας σε μια επαρχιακή  πόλη της Κρήτης και αισθανόμενη ακόμη την αέναη δύναμη της φύσης και των αυθεντικών εμπειριών που προσφέρει θα προχωρήσω σε προτάσεις για ένα  σύγχρονο δημιουργικό σχολείο. Ίσως οι νεότεροι μαθητές προλάβουν να βιώσουν ένα  σχολείο διάδρασης και όχι εγκλεισμού και τεχνολογικής φυλάκισης, όπου  η τεχνολογία θα συνδράμει στο έργο του σχολείου και δεν θα είναι μόνο εργαλείο διάσπασης και αποχαύνωσης.

Το παράδειγμα της Ιστορίας της Α' γυμνασίου είναι χαρακτηριστικό. Οι Μινωίτες εξήγαγαν λάδι, κρασί, μέλι και άλλα προϊόντα. Θα εστιάσω την προσοχή μου σ' αυτά τα τρία προϊόντα που ακόμη και σήμερα γνωρίζουν άνθηση χάρη στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά και ταξιδεύουν  σ ‘όλο τον κόσμο.

Πιο συγκεκριμένα η Κρήτη βρίθει ελαιώνων, σύγχρονων ελαιοτριβείων και εταιρειών επεξεργασίας και τυποποίησης του ελαιόλαδου αλλά και προϊόντων με βάση το ελαιόλαδο όπως καλλυντικά και άλλα. Ας εκμεταλλευτούμε επομένως  τη μοναδική εμπειρία επικοινωνίας των παιδιών μας με όλον αυτόν τον κόσμο της ελιάς, δημιουργώντας; εκπαιδευτικά προγράμματα και διαύλους επικοινωνίας, ενώνοντας το χθες με το σήμερα. Από τη  συγκομιδή ως το τελικό προϊόν, η γοητευτική αυτή εμπειρία ίσως βοηθήσει τις επόμενες γενιές να επανασυνδεθούν με τη μητέρα γη και τις άφθαρτες αξίες της. Ας γίνει η καλλιέργεια, η φροντίδα, το μάζεμα της ελιάς ιεροτελεστία αγαπητή, που επιβιώνει μέσα  στους αιώνες, παρέχοντας μας τους πολύτιμους καρπούς της.

Κάτι ανάλογο ισχύει για τους αναρίθμητους αμπελώνες, τις κρητικές ποικιλίες κρασιού, τα σύγχρονα οινοποιεία με τους ρηξικέλευθους και πρωτοποριακούς εμπνευστές τους. Είναι καιρός το σχολείο με την αρωγή της πολιτείας, της τεχνολογίας και των ιδιωτών να συστρατευθούν και το κρητικό αμπέλι να τραβήξει στην αγκαλιά του τη νέα γενιά. Μόνο η γνώση, η αγάπη, η προσήλωση θα αναδείξουν τα αρώματα της κρητικής γης.

Τέλος και το θυμαρίσιο μέλι, τα βότανα της Κρήτης αξίζουν της αμέριστης φροντίδας μας. Οι εκδρομές των παιδιών κοντά στους μελισσοκόμους, η εμπειρία συλλογής βοτάνων και οι εικόνες που θα αντλήσουν θα τα οδηγήσουν σε μια άλλη θέαση του γύρω περιβάλλοντος, μυώντας τα στα μυστικά  της αειφορίας  και του σεβασμού στη μητέρα – γη.

Ανάλογες προσπάθειες και προγράμματα μπορούν να εκπονηθούν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, λαμβανομένου υπόψη του ανάγλυφου της εκάστοτε περιοχής. Ας μην αφήσουμε άλλη μια γενιά να αναλώνεται  σε μεταπτυχιακές  και διδακτορικές  διατριβές με αυτοσκοπό  την κατάληψη μιας δημόσιας θέσης αλλά με μηδενικό ορίζοντα και όραμα για την αναγέννηση και πρόοδο αυτού του τόπου. Η γεωργία μας καλεί στρέφοντας με θυμό το βλέμμα απέναντι στην αστικοποίηση που οδήγησε  στην εγκατάλειψή της. Ήρθε και πάλι η σειρά της και τώρα έχουμε και τα εργαλεία και τη γνώση. Αρκεί μια φιλική πολιτική που αφετηρία της έχει την εκπαιδευτική κοινότητα και απόληξη της την πολιτική βούληση!!!

Πίνακας: School kids, Sharon Mick