ΕΝΑΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

 

ΕΝΑΣ ΦΟΡΟΣ  ΤΙΜΗΣ  ΣΤΗ  ΜΗΤΕΡΑ

 

Ανατρέχοντας  στην  Ιστορία  θυμάμαι  τη  Γοργώ,  γυναίκα του  Λεωνίδα της  Σπάρτης, που όταν  κάποτε  κάποια ξένη της είπε «Μονάχα  στη  Σπάρτη  εσείς οι γυναίκες  εξουσιάζετε τους άνδρες» εκείνη της απάντησε «Γιατί εμείς γεννάνε άνδρες». Την πρωτόγονη  αυτή μητριαρχία τη συναντάμε και στη  μινωική θρησκεία, όπου στο  μινωικό πάνθεον οι θεές, παίζουν μεγαλύτερο ρόλο  από  αυτόν των ανδρών, ενσαρκώνοντας τη ζωική ορμή, τη γέννηση, το θάνατο, την άνθηση, το μαρασμό.

Μεταβαίνοντας στον Όμηρο, μου έρχεται  η εικόνα  της Θέτιδας, της θεάς μητέρας του Αχιλλέα που  ακούει τον πόνο του παιδιού της, το παρηγορεί, υποφέρει και θρηνεί μαζί του. Ακολουθεί η Ανδρομάχη, σύζυγος του Έκτορα, τραγική μητέρα, που θα δει το γιο της να γκρεμίζεται από τους Αχαιούς από τα τείχη της Τροίας. Ύψιστη  βέβαια μορφή τραγικής μητέρας, η Εκάβη, που το μοιρολόγι της για το χαμό του Έκτορα αποκαλύπτει τον πόνο, την υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια μιας μητέρας  ήρωα.

Σήμερα ο ρόλος της μάνας εξακολουθεί να  συμπυκνώνει την απόλυτη αγάπη και αφοσίωση στην οικογένεια. Θυμηθείτε το ρόλο, την προσφορά των μητέρων εθελοντριών στα παιδικά χωριά  SOS, τις μητέρες της διπλανής πόρτας, τις απλές καθημερινές ηρωίδες, τις μητέρες αγωνίστριες στον πόλεμο και σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Τέτοια  ήταν και η ηρωίδα του Μαξίμ Γκόργκι στο έργο του "Μάνα" (1906), η Πελαγία Νίλοβνα , που πέθανε στηρίζοντας το γιο της στον αγώνα για την ελευθερία. Όλες τους μοναδικές, πρότυπα ήθους και ερείσματα για όλους και όλες εμάς!

 

Πίνακας: Gustav Klimt (1905) Mother and child