Γλώσσα - Τέχνες - Πολιτισμός

  Αγαπώ -Φιλώ - Ερώ, Έραμαι -Στέργω (αγάπη, φιλία, έρωτας, στοργή)   ΑΓΑΠΗ, μια έννοια οικουμενική, χιλιοειπωμένη, χιλιοτραγουδισμένη, σταθμός στη   λογοτεχνία, στην ποίηση, στη ζωγραφική και σε πλήθος άλλων τεχνών. Κλιμακώνεται και ξετυλίγεται αποκτώντας   ποικιλία αποχρώσεων είτε με τη μορφή   της ΣΤΟΡΓΙΚΗΣ αφοσίωσης (μητρική, πατρική, αδερφική), είτε με το μανδύα του πάθους, του ΕΡΩΤΑ του πόθου, της έλξης (ερωτική),είτε ως έλλογο ενδιαφέρον, συμπάθεια που εκδηλώνεται στη ΦΙΛΙΑ. Η κορύφωση της βέβαια αγγίζει τα όρια της ΑΓΑΠΗΣ προς το   συνάνθρωπο, τη φιλανθρωπία τον αλτρουισμό. Τα πρώτα σπέρματά της απαντώνται στην   'Αντιγόνη' του Σοφοκλή (442 π.Χ.) ( στίχος 523), όπου εκεί   η ηρωίδα αναφωνεί το θαυμάσιο   'Ούτοι εφυν συνεχθειν αλλά συμφιλειν'   (πράγματι δε γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ) που διατυπώνεται πολύ πριν από το κήρυγμα του Χριστιανισμού (2 ος   αι. π.Χ.) και θεωρείται σύμφωνα με τον Α.Lesky η πρώτη...

  ΑΛΕΞΩ (απομακρύνω, αποκρούω, προφυλάσσω) Αφιερωμένο στις  Αλεξάνδρες της ζωής μου.   Η   προστασία   αποτελούσε   ανέκαθεν την ασπίδα μας απέναντι σε κάθε είδους εισβολή- απειλή. Είναι αρωγός μας στα   καιρικά φαινόμενα με τη   μορφή του   ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΟΥ ή   του ΑΛΕΞΗΛΙΟΥ ( ομπρέλα),φύλακας, άγγελος όσων συμμετέχουν σε δύσκολες αποστολές όπως είναι οι   ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΕΣ, όσων φορούν ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ γιλέκα, ή των πυροσβεστών με τις   ΑΛΕΞΙΠΥΡΕΣ   ενδυμασίες. Σήμερα το εμβόλιο αποτελεί το ΑΛΕΞΙΠΟΝΟ μας, το ΑΛΕΞΗΤΗΡΙΟ (φάρμακο), μέσα στη δίνη της   πανδημίας και όλοι οφείλουμε να βρεθούμε στις ΕΠΑΛΞΕΙΣ ενός αγώνα απομάκρυνσης του ιού. Τότε ίσως να μπορέσουμε να αναζητήσουμε ένα   ΑΛΕΞΗΝΕΜΟ και   ΑΛΕΞΙΘΟΡΥΒΟ   παραθεριστικό θέρετρο απολαμβάνοντας την προστατευτική του αύρα, όπως ήταν και η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ για τον Καβάφη, σταθμός στη ζωή του, έμπνευση και μούσα του, η δική του προστατευτική ασπίδα, η  ...

  ΕΙΜΙ - ΕΙΜΑΙ (ων- ούσα - ον, ουσία, όντα, οντότητα)   Κορυφαίο   ρήμα της αρχαίας   ελληνικής γραμματείας, καθώς σε αυτό   καταγράφεται η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ της ύπαρξης μας, δηλαδή ποιοι είμαστε, η βαθύτερη ΟΥΣΙΑ μας. Είναι ο εξάντας της ταυτότητας μας, δηλωτικό της καταγωγής μας, αποκαλύπτει το ήθος μας, την επαγγελματική μας ιδιότητα, την ηλικία μας, τη διάθεσή ή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, το θρησκευτικό, ιδεολογικό μας προσανατολισμό. ΕΙΝΑΙ όλο μας το ΕΙΝΑΙ. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ μας επομένως στον κόσμο αυτό είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ και ως   έλλογα ΟΝΤΑ οφείλουμε να την εκτιμήσουμε κάνοντας διαρκώς βήματα αυτογνωσίας. Στην αντίθετη   περίπτωση ζούμε στο 'φαίνεσθαι', συντροφιά με μια επίφαση της πραγματικότητας, στοχεύοντας στην περιφρούρηση των ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ μας, στην ΑΠΟΥΣΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ   σχέσεων, παραδομένοι σε ένα ' γίγνεσθαι' που αλλάζει αέναα και μας παρασύρει στο διάβα του, ασκώντας πάνω   μας την αλλοτριωτική δύναμη κάθε μορφής αόρατης ΕΞΟΥΣΙΑΣ ( ...

  ΕΝΑΣ ΦΟΡΟΣ   ΤΙΜΗΣ   ΣΤΗ   ΜΗΤΕΡΑ   Ανατρέχοντας   στην   Ιστορία   θυμάμαι   τη   Γοργώ,   γυναίκα του   Λεωνίδα της   Σπάρτης, που όταν   κάποτε   κάποια ξένη της είπε «Μονάχα   στη   Σπάρτη   εσείς οι γυναίκες   εξουσιάζετε τους άνδρες» εκείνη της απάντησε «Γιατί εμείς γεννάνε άνδρες». Την πρωτόγονη   αυτή μητριαρχία τη συναντάμε και στη   μινωική θρησκεία, όπου στο   μινωικό πάνθεον οι θεές, παίζουν μεγαλύτερο ρόλο   από   αυτόν των ανδρών, ενσαρκώνοντας τη ζωική ορμή, τη γέννηση, το θάνατο, την άνθηση, το μαρασμό. Μεταβαίνοντας στον Όμηρο, μου έρχεται   η εικόνα   της Θέτιδας, της θεάς μητέρας του Αχιλλέα που   ακούει τον πόνο του παιδιού της, το παρηγορεί, υποφέρει και θρηνεί μαζί του. Ακολουθεί η Ανδρομάχη, σύζυγος του Έκτορα, τραγική μητέρα, που θα δει το γιο της να γκρεμίζεται από τους Αχαιούς από τα τείχη της Τροίας. Ύψιστη   βέβαι...

  ΦΛΕΩ - ΦΛΥΩ -ΦΛΥΖΩ (αναβλύζω, ξεχειλίζω, είμαι χυμώδης, κοχλάζω  κυματίζω)   Ταξιδέψτε   λοιπόν   με τη   φαντασία σας δίπλα στη   θάλασσα, όπου   ο ΦΛΟΙΣΒΟΣ   των κυμάτων   που χτυπούν στην ακτή, αυτός   ο ελαφρύς   ΠΑΦΛΑΣΜΟΣ θα σας ηρεμήσει. Και το   δάσος όμως   κρύβει τη μαγεία του. Καθίστε στον   κορμό ενός δέντρου, ακουμπήστε στο ΦΛΟΙΟ του, ψηλαφίζοντας τη   ΦΛΟΥΔΑ   του και   νιώστε τους χυμούς που   ξεχειλίζουν. Αποφύγετε για λίγο   τους   ΦΛΥΑΡΟΥΣ, τα ΦΛΗΝΑΦΗΜΑΤΑ ( πολυλογίες), και τους ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ( λόγοι   κενοί περιεχομένου). Ένα   ποτήρι κρασιού, σε μια τέτοια   στιγμή σκεπτικισμού   και ονειροπόλησης, δίχως   να γίνετε   ΟΙΝΟΦΛΥΓΕΣ (μέθυσοι) θα σας   χαλαρώσει από την πίεση και   θα νιώσετε το αίμα να ρέει πιο ήρεμα στις   ΦΛΕΒΕΣ σας. Θυμηθείτε να μην πετάξετε   το ΦΕΛΛΟ του   κρασιού, ούτε   να λησμον...