ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ
ΦΙΛΟΜΕΙΔΕΙΣ(χαμογελαστούς ανθρώπους)
ΓΕΛΩ- ΜΕΙΔΙΩ
Γέλιο, η χαρά της ζωής, η έκρηξη της ψυχής, δείγμα ψυχικής
ευφορίας, αντίδοτο στο άγχος, την κατάθλιψη,
τη μελαγχολία.
Ξεκινά από το τρανταχτό, ασταμάτητο, πηγαίο, αληθινό γέλιο,
μπορεί και μεταλλάσσεται σε εκνευριστικό, ειρωνικό, σαρδόνιο, σατανικό,
μοχθηρό, γίνεται και ψεύτικο, υποκριτικό, όμως τίποτα δε συγκρίνεται με ένα
πλατύ, ζεστό ΧΑΜΟΓΕΛΟ ή με ένα ΜΕΙΔΙΑΜΑ
αθωότητας (Μόνα Λίζα, Λεονάρντο Ντα Βίντσι,1503-1519, Μουσείο Λούβρου, ή
Το γελαστό κορίτσι του Γεωργίου
Ιακωβίδη, 1886).
Και ας μη ΓΕΛΙΟΜΑΣΤΕ, δε μας ΞΕΓΕΛΑ εύκολα το ψεύτικο
ΧΑΜΟΓΕΛΟ, ούτε όσοι μας ΠΕΡΙΓΕΛΟΥΝ!!
Το ΓΕΛΙΟ όμως δε
χαλαρώνει μόνο, αλλά και διδάσκει. Γράφει ο
Πλάτωνας ότι χωρίς να μάθεις τα γελοία, δεν μπορείς να μάθεις τα σοβαρά. Εύλογα
αναρωτιέται κάποιος πώς σήμερα να βρούμε τη
δύναμη του γέλιου μέσα σε μια
ζοφερή (σκοτεινή) πραγματικότητα.
Κι όμως και το γέλιο
είναι θέμα παιδείας. Υπάρχουν ταινίες, κωμικοί συγγραφείς και ποιητές,
απίθανοι σκιτσογράφοι αλλά και θετικοί,
χαμογελαστοί άνθρωποι γύρω μας.
Ας τους αναζητήσουμε,
εγκαταλείποντας τους σοβαροφανείς και τους δήθεν. Ας προχωρήσουμε σε μία αγωγή
γέλιου, που θα έχει και ευρύτερο
κοινωνικοποιητικό ρόλο, φέρνοντας όλους εμάς πιο κοντά. Το χρειαζόμαστε....
Πίνακας: Το γελαστό κορίτσι, Γ. Ιακωβίδης, 1886
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου